سید میرسلیم، امام زاده

سید میرسلیم، امامزاده \ emām-zāde seyyed mīr-salīm \ ، امامزاده‌ای در شرق میگون، واقع در دهستان رودبار قصران. 
 بقعۀ این امامزاده با مساحتی حدود 300 مـ2 در محیطی سرسبز و کوهستانی، در ضلع شرقی میگون و غرب جادۀ سراسری اوشان به شمشک، در کوچه‌ای به نام میرسلیم واقع شده است (پازوکی، 1 / 384؛ سروقدی، 162). نسب امامزاده سید میرسلیم براساس شجره‌نامه‌ای که در داخل امامزاده نصب شده، به امام حسن مجتبى (ع)، و به گزارش سازمان اوقاف و امور خیریه، به امام موسى کاظم (ع) می‌رسد (پازوکی، 1 / 385؛ سروقدی، همانجا؛ طباطبایی، 109). 

به گفتۀ اهالی محل، بنای اولیۀ امامزاده سید میرسلیم که احتمالاً متعلق به سدۀ 9 یا 10 ق است (سروقدی، همانجا)، برجی آرامگاهی با مصالح سنگ لاشه و گل بوده است (پازوکی، 1 / 384). بنای فعلی امامزاده که با سنگ آبی احداث شده، و دارای در و پنجره‌های فلزی است، مشتمل بر اتاق بزرگی است که دیواری سنگی اطراف آن را احاطه کرده، و در جهت شرقی ـ غربی امتداد یافته است، و سقف آن با خرپای فلزی و ورقهای آلومینیومی آبی پررنگ پوشانده شده است. ورودی بنا از شرق و جنوب است و درها و پنجره‌های فلزی آن دارای قوسهای نیم‌دایره‌اند. نمای داخلی و خارجی بنای امامزاده سنگهای بندکشی‌شده‌ای است که مصالح بنا را تشکیل داده است. 
گنبد طلایی و نسبتاً بلند امامزاده که از داخل جاده و فاصله‌ای دور دیده می‌شود، بر روی خرپای فلزی‌ استوار شده، و از نوع گنبدهای پیازی است. گریو گنبد دارای پنجره‌های فلزی‌ است که همۀ بدنۀ آن را پوشانده است و بخشی از نور فضای داخلی امامزاده را تأمین می‌کند. در داخل امامزاده ستونهای آهنی‌ از زمین برآمده، و بخشی از بار سقف و گنبد را متحمل شده‌اند. این ستونها فاقد هرگونه پوشش‌اند (همانجا). 
صحن امامزاده سید میرسلیم گورستانی محلی است که چند تن از شهدا و همچنین مجتهدی به نام شیخ محمد حیدری در آن به خاک سپرده شده‌اند (حبیبی، 1 / 419). 

مآخذ

 پازوکی طرودی، ناصر، آثار تاریخی شمیران، تهران، 1382 ش؛ حبیبی، حسن، امامزاده‌ها و تربت برخی از پاکان و نیکان، تهران، 1388 ش؛ سروقدی، محمدجعفر، بقاع متبرکۀ استان تهران، تهران، 1384 ش؛ طباطبایی، محمدهادی و دیگران، تهران 100، ویژه‌نامۀ صدسالگی شهرداری تهران، تهران، 1387 ش. 

حسن موسوی‌زاده